اتوبوس اسکانیا برای اولین بار در سال 1381 به ایران صادر شد و اکنون به عنوان یکی از مهم ترین اتوبوس های مسافربری کشور شناخته می شود. اولین اتوبوسی مدل اسکانیا که به اسکانیا 9 لیتری معروف بود، ظاهری چندان نا مناسب و تا حدودی زمخت و زشت داشت که مورد استفاده ناوگان های مسافربری قرار گرفت. اتوبوس 9 لیتیری تا سال 1383 هم تولید و به ایران صادر شد تا اینکه مدل 12 لیتری به بازار آمد و تخول عظیمی در صنعت حمل و نقل زمینی ایجاد کرد. این اتوبوس ها تا سال 1387 به گونه ای خاص تولید می شدند، برای مثال اتاق شان حالت کلاسیک داشت.
نمای ظاهری و طراحی اتوبوس اسکانیا
اسکانیا از لحاظ ظاهری بسیار چالاک و ساده است. تمامی پنجره های این اتوبوس دو جداره و چسبی هستند. به طور کلی اسکانیا در کنار سادگی و شیک بودنش بسیار ایمن است و دارای بدنه ای مقاوم می باشد. اتوبوس های جدید اسکانیا در ایران تغییرات کوچکی در مقایسه با مدل های قبلی خود دارند که همین تغییرات سبب مدرن تر شدن آن ها شده است. داخل این خودروهای مسافربری به گونه ای طراحی شده است که از سر و صدا جلوگیری شود تا مسافران یک سفر راحت و آرامش بخش را تجربه کنند. در اسکانیا اتوبوس هایی بزرگ تعبیه شده که قابلیت این را دارند تا کمی جابجا شوند و آن ها را تکان داد. سیستم گرمایشی و سرمایشی، سیستم تهویه مطبوع از جمله امکانات اتوبوس های اسکانیا می باشد.بهتر است اگر قصد سفر به تهران یا هر شهر دیگری را داشتید، به یکی از آژانس های مسافرتی یا سایت های فروش بلیط مراجعه نموده و با خرید بلیط اتوبوس تهران، یک سفر با اتوبوس را تجربه کنید!
عکاسی در شب میتواند عکسهایی زیبا و دیدنی را برایتان به ارمغان بیاورد. خیابان‌های شهر در رنگارنگ‌ترین زمانشان هستند، هنگامی که چراغ‌های رنگارنگ خیابان‌ها روشن هستند. غروب آفتاب رنگ‌های درخشانی را می‌سازد که میتواند منظره‌ی زیبایی را برایتان به منظور عکاسی در شب ایجاد کند. شما می‌توانید عکس‌های در نور کم شب را به کمک یک اس‌ال‌آر و کیت‌لنزی که به همراه آن گرفته‌اید بگیرید. همه اس‌ال‌آرها نیازهای مقدماتی برای عکاسی در شب را دارند. دوربین‌های کامپکت «فشار بده و بگیر» یا point and shot که دارای تنظیمات دستی باشند نیز می‌توانند برای این‌کار استفاده شوند. در ادامه چند نکته مقدماتی برای گرفتن عکسای زیبا در شب و یا نور کم ارائه میشود.
از سه پایه استفاده کنید اولین چیزی که شما به آن احتیاج دارید یک سه‌پایه است، حتی اگر حمل کردن آن ناراحت کننده و دردناک باشد. در عوض، این کار بهترین راه برای مطمئن شدن این مسئله است که عکسهایی که در نور کم می‌گیرید شارپ خواهند بود. تعدادی از دوربین‌های جدید دارای قابلیت کاهش لرزش هستند که به شما عکسهایی شارپ در سرعت کم شاتر می‌دهند. اما همچنان استفاده از سه پایه بهترین گزینه برای داشتن عکسهایی شارپ‌تر در نور کم خواهد بود. شما به راحتی می‌توانید سه‌پایه‌ای متناسب با بودجه‌ی خود پیدا کنید، ولی حتما مطمئن شوید که این سه‌پایه توانایی حمل وزن نهایی دوربین و لنزتان را داشته باشد و به اندازه‌ی کافی برای حمل کردن راحت باشد.
از تنظیمات «اولویت با دیافراگم» دوربین خود استفاده کنید در این حالت شما با کنترل کردن دیافراگم، به دوربین اجازه می‌دهید که خودش سرعت شاتر مناسب را برای نوردهی صحیح انتخاب کند. در دوربین‌های معمول اس‌ال‌آر میزان دیافراگم f/8 ، شما را مطمئن خواهد کرد که عکس‌هایتان کاملاً شارپ و با عمق میدان مناسب خواهند بود. در دوربین‌های point-and-shot که سنسورهای کوچکی دارند، این کار را می‌توان با میزان دیافراگم f/4 نیز انجام داد. دوباره در اینجا استفاده از سه پایه به شما کمک خواهد کرد که عکسهایی که با سرعت‌های شاتر یک یا دوثانیه و یا بیشتر، می‌گیرید بدون بلور یا محوشدگی باشند. همچنین در این حالت بهتر است که ISO دوربین خود را در کمترین میزان قرار دهید تا عکس‌های شما نویز کمتری داشته باشند.
از سلف‌تایمر دوربینتان برای گرفتن عکس استفاده کنید از سلف‌تایمر دوربینتان یا کابل شاتر (دکلانشور) و یا کنترل از راه دور برای گرفتن عکس استفاده کنید تا از هرگونه تکان خوردن دوربین هنگام فشردن دکمه شاتر جلوگیری کنید. اکثر دوربین‌ها دارای سلف‌تایمر ۲ یا ۱۰ ثانیه هستند، که استفاده از این قابلیت بهترین گزینه خواهد بود.
تراز سفیدی دوربین را روی نور روز تنظیم کنید اکثر دوربین‌های دیجیتال به طور پیش‌فرض تنظیم تراز سفیدی (وایت بالانس) آنها روی حالت اتوماتیک است. اما در حالت اتوماتیک دوربین سعی می‌کند تا رنگ نور چراغ‌ها به سفید برساند و در نتیجه رنگ‌های شفاف و زنده‌ی عکس را تغییر خواهد داد. تنظیم «نور روز» رنگ‌های زیبا و زنده‌ی غروب خورشید را بدون آنکه دستکاری زیادی بکند، بهتر حفظ خواهد کرد.
در بهترین زمان نور عکس بگیرید
بهترین زمان شب برای عکاسی هنگامی است که هنوز مقداری رنگ در آسمان باقی مانده است. این زمان عکس‌های رنگارنگ‌تری را نسبت به زمانی که هوا کاملا تاریک است، به شما می‌دهد. عکس زیر که میدان تایمز شهر نیویورک می‌باشد، در حدود ۱۵ دقیقه بعذ از غروب که آخرین رنگ‌های آسمان همچنان پابرجا بودند گرفته شده بود. هنگامی‌که نور طبیعی با نورهای خیابان مخلوط میشود، نتیجه کار میتواند کاملاً چشمگیر باشد. نیم‌ساعت قبل، همزمان و بعد از غروب می‌توانند بهترین زمان برای عکاسی باشند.
عکس‌ها و تنظیمات را بررسی کنید عکس‌هایتان روی صفحه ال‌سی‌دی دوربینتان بررسی و مقایسه کنید. آیا از عکسهایی که گرفته‌اید راضی هستید و آنها را دوست دارید؟ اگر عکس‌هایتان تاریک هستند از ابزار تصحیح نوردهی (exposure compensation) برای تنظیم نوردهی در سرعت شاتر بالا استفاده کنید. همینطور اگر عکس‌هایتان بیش از حد روشن است از همان ابزار برای تصحیح نوردهی در سرعت شاتر کم استفاده کنید. معمولا اکثر دوربین‌های اس‌ال‌آر ممکن است به تصحیح نوردهی نیاز داشته باشند تا عکس‌های گرفته شده زیبا و با نور مناسب به نظر بیایند.
توضیحات اضافی تصحیح نوردهی چیست؟ ابزارهای سنجش نور دوربین‌ها کامل نیستند. گاهی اوقات اندازه‌های انتخاب شده توسط دوربین عکسهایی با نور خیلی زیاد و یا با نور خیلی کم ایجاد می‌کنند. تصیح نوردهی ویزگی‌ای در دوربین است که به شما اجازه می‌دهد تا نوردهی را تنظیم کنید. با انجام این کار شما می‌توانید به صورت دستی نوردهی را تا جایی‌که عکس به اندازه‌ی کافی روشن‌تر و یا تیره‌تر شود تنظیم کنید. معمولاً میزان این تغییرات بین -۲ تا +۲ EV و با گام‌های ۱/۳ (یک‌سوم) می‌باشد. هر دوربین ممکن است تفاوت‌های اندکی در روش‌های اعمال این تنظیمات داشته باشد، بنابراین لطفا به دفترچه راهنمای دوربین خود مراجعه کنید.
حالت الویت با دیافراگم چیست؟ حالت الویت با دیافراگم یا تقدم با دیافراگم، یک تنظیم در دوربین است که به شما اجازه می‌دهد تا عدد دیافراگم را خودتان انتخاب کنید. در این حالت دوربین به طور خودکار سرعت شاتر مناسب برای این دیافراگم را تشخیص می‌دهد. هدف اصلی از حالت الویت با دیافراگم کنترل عمق میدان است. عمق میدان فاصله‌ای است که در آن اشیا در پیش‌زمینه و پس‌زمینه‌ای که شما انتخاب کرده‌اید شارپ و یا محو (بلور) هستند. در عکاسی منظره در شب شما باید مطمئن باشید که فوکوس تصویرتان کاملا شارپ باشد. برای این‌کار بایستی عدد دیافراگم‌تان به میزان مناسب بزرگ باشد. دیافراگم لنز شما ممکن است از ۲٫۸ یا ۳٫۶ به عنوان بازترین دریچه شروع شود تا کوچک‌ترین دریچه که ممکن است f/16 یا f/22 باشد. دیافراگم (دریچه) بازتر منجر به محوتر شدن بک‌گراند عکستان و کاهش عمق میدان میشود. بسته‌تر شدن دیافراگم که همان بزرگتر شدن عدد آن است باعث شارپ‌تر شدن پس‌زمینه و پیش‌زمینه عکستان خواهد شد. تنظیم دیافراگم روی f/8 یا f/11 معمولاً برای بدست آوردن فوکوسی کاملاً شارپ در عکاسی منظره مناسب هستند.
عکاسی از کودکان یکی از جذاب‌ترین و در عین حال پراسترس‌ترین انواع عکاسی است. برای عکاسی از کودکان باید صبور باشید. کودکان گاهی خندان و سرزنده و گاهی کسل و گریان می‌شوند. نکاتی که در این مطلب ارائه شده است میتواند برای عکاسان تازه‌کار که دوست دارند این ژانر را به صورت حرفه ای دنبال کنند مفید باشد.
1) برای بهترین و ارزنده ترین لحظه آماده شوید: حتما قبل از روز تعیین شده برای عکاسی کودکان را در خانواده ملاقات کنید تا از نام کوچک، روحیه، علایق و سرگرمی‌های کودک مطلع شوید. در عین حال به محیط خانه و اطرافش توجه کنید و محل و پشت زمینه‌های مناسب برای عکاسی را زیر نظر داشته باشید. این اقدام به شما کمک می‌کند تا با زمینه فکری آماده‌تری برای عکاسی از کودک را داشته باشید.
2) از قدرت لبخند غافل نشوید: با لبخند با کودک رو به رو شوید و محیط را از حالت جدی به محیطی دوستانه بدل کنید تا کودک در برابر شما و دوربین احساس راحتی کند.
3) توجه شان جلب کنید :از آنجایی‌که کودکان معمولا کنجکاو هستند به راحتی می‌توانید آن ها را با نشان دادن شی عجیبی که ممکن است تا به حال آن را ندیده باشد سرگرم کنید و عکس‌های طبیعی و جالبی از از او ثبت کنید
4) پشت زمینه را از پیش تعیین کنید: هرچند پشت زمینه برای یک عکاس در استودیو بسیار قابل کنترل‌تر است اما بهتر است از کودکان در محیط هایی که با آن آشنایی دارند و در آن احساس آزادی عمل می‌کنند عکسبرداری کنید.
5) عکس‌های طبیعی جذاب‌ترند: هیچ وقت کودک را مجبور به ایستادن و یا نشستن در محیطی نکنید. در این زمان دوربین را کنار بگذارید و کمی او را به بازی دعوت کنید و بگذارید دوباره آرامش خود را به دست آورد بهترین وضعیت زمانی است که کودک با دوچرخه و دیگر وسایلش مشغول بازی است.
6) ابزار های مناسب عکاسی را همراه داشته باشید: از دوربین‌های سریع و لنزهای پر سرعت استفاده کنید. حتما لنزهای مختلف واید و تله و …، نورهای کمکی که به آنها نیاز خواهید داشت و باطری و کارت حافظه اضافی همراه داشته باشید.
7) لحظه‌ها را شکار کنید: عکاسی از کودک کار بسیار دشوار است و نیاز به سرعت عمل بالا دارد. همیشه انگشتان باید آماده فشردن شاتر و چشم هایتان شکارچی لحظات باشد.
معرفي رشته عكاسي اولين عكس‌ها با دوربين‌هاي ابتدايي و كمترين تجهيزات توليد مي‌شدند و امكانات و تجهيزاتي كه امروزه براي عكاسان مهيا است، قابل مقايسه با آن زمان نيست. اما با كمي دقت مي‌توان متوجه شد كه عكس‌هاي آن دوران با عكس‌هاي آتليه‌اي امروز تفاوت چنداني ندارند چرا كه هر دو، عكس‌هايي خشك و بي‌روح هستند كه همه چيز رويشان ثبت مي‌شود، بدون اين كه از خودشان اظهار وجودي بكنند. عكس‌هايي كه با حاشيه‌اي سفيد به كاغذ چسبيده‌اند و اين خود تأكيدي بر فاصله اين عكس‌ها با واقعيت است و چه تأسف‌بار است كه بسياري از مردم عكاسي را مساوي با همين عكس‌هاي پرسنلي و خانوادگي مي‌دانند!
و متعجب هستند كه چرا عده‌اي از جوانان براي فراگرفتن اين حرفه چهار سال در دانشگاه تحصيل مي‌كنند در حالي كه بسياري از عكاسان موفقي كه آنها مي‌شناسند، اين حرفه را نسل در نسل فراگرفته‌اند و اصلاً تحصيلات دانشگاهي ندارند.
اما استادان و دانشجويان رشته عكاسي نظري متفاوت دارند. آنها معتقدند كه استوديوهاي عكاسي به “حرفه عكاسي” مي‌پردازند در حالي كه دانشگاه‌ها “هنر عكاسي” را آموزش مي‌دهند. دانشجويان رشته عكاسي با علوم و فنون مختلفي در زمينه عكاسي آشنا شده و همچنين رشته‌هاي مختلف عكاسي را از قبيل عكاسي خبري، تبليغاتي، علمي، طبيعت و پرتره آموزش مي‌بينند.
البته اين اطلاعات خيلي جامع و عميق نيست چون هريك از رشته‌هاي فوق، خود دنياي گسترده‌اي دارد كه نمي‌توان طي چهار سال با آنها آشنا شد و اصلاً يك عكاس نمي‌تواند با تمامي اين رشته‌ها و تجهيزات مربوط به آنها به خوبي آشنا گردد. در ضمن دانشگاه تنها راه دست‌يابي به اطلاعات علمي، فني و هنري مورد نظر در رشته عكاسي نيست.
اما يك دانشجوي عكاسي مي‌تواند طي مدت كوتاه‌تري اين اطلاعات را كسب كند؛ يعني معلوماتي را كه يك عكاس تجربي طي مدت طولاني به دست مي‌آورد، يك دانشجو در مدت چهار سال آموزش مي‌بيند. در واقع يك عكاس به ثبت و گزينش لحظه‌هايي از زمان مي‌پردازد كه دربردارنده نمايشي از حالات انساني، پديده‌هاي علمي، مناظر طبيعي يا هر موضوع ديگري است كه قابل ثبت بر روي نوار حساس فيلم مي‌باشد.
اين گزينش از يك سو برپايه شناخت فرهنگ جامعه و شناخت عمومي هنرها استوار است و از سوي ديگر بر انتقال و تطبيق آنها با فن‌شناسي و علوم مربوط به عكاسي تكيه دارد و مهمترين كار عكاسي عبارت است از تلفيق به جا و درست اين دو با يكديگر. چرا كه فن‌شناسي در عكاسي به ساخت قالب اصلي عكس كمك مي‌كند و شناخت فرهنگ، جامعه و هنر به ساخت محتواي كار ياري مي‌رساند. توانايي‌هاي لازم : هنرمند عكاس به هنر ديدن مجهز است. چشم‌هاي هوشيار و جستجوگر او به معني مكان‌ها، اشياء و حوادثي رخنه مي‌كند كه از نگاه لغزنده چشم‌هاي ديگران پنهان مي‌ماند. بنابراين زيبايي را در چيزهاي پيش‌پا افتاده، غيرمعمول را در معمول و معني را در ظاهراً بي‌معني مي‌بيند. همچنين يك عكاس بايد در محيط جامعه بوده و پرجنب و جوش باشد.
چون عكاسي مثل نقاشي نيست كه در خانه بنشينيم و هرچه دلمان خواست نقاشي كنيم و حتي در تابستان، پاييز را بكشيم بلكه عكاسي شكار لحظه‌ها است پس بايد در ساعات مختلف شبانه‌روز در مكان‌هاي متفاوت حضور داشت تا بتوان لحظه مورد نظر را شكار كرد.
و بالاخره يك عكاس بايد اطلاعات عمومي خوبي داشته باشد؛ يعني بايد شعر بخواند، داستان بخواند، روزنامه بخواند تا بفهمد در كجا و در چه زماني زندگي مي‌كند چون عكاسي كه در زمان حال نباشد، نمي‌تواند عكس بگيرد. موقعيت شغلي در ايران : اكثر فارغ‌التحصيلان رشته عكاسي جذب مطبوعات مي‌شوند چون در حال حاضر ما شاهد گسترش مطبوعات و نياز آنها به عكاساني تازه‌نفس و متبحر هستيم. برپايي نمايشگاه‌هاي صنعتي متعدد و توجه به آگهي‌هاي تجاري و فرهنگي نيز باعث شده است كه تعداد قابل توجهي از فارغ‌التحصيلان جذب عكاسي تبليغاتي بشوند، حوزه انتشارات نيز تعداد ديگري از فارغ‌التحصيلان اين رشته را به كار گرفته است و با كمال تأسف تعدادي از فارغ‌التحصيلان نيز استوديو باز كرده يا به عكاسي از مراسم و ميهماني‌ها مي‌پردازند در حالي كه براي كار در يك آتليه عكاسي نياز نيست كه دانشجو چهار سال در دانشگاه تحصيل كند بلكه مي‌توان طي چند ماه به‌راحتي فن عكاسي را فرا گرفت و يك آتليه عكاسي باز كرد. درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل : دروس پايه : مباني هنرهاي تجسمي، كارگاه طراحي پايه، كارگاه عكاسي پايه، هندسه مناظر و مرايا، هنر و تمدن اسلامي، آشنايي با هنر در تاريخ، آشنايي با هنرهاي سنتي ايران، آشنايي با رشته‌هاي هنري، كارگاه عكاسي رنگي. دروس اصلي : شيمي عمومي و شيمي عكاسي، فيزيك و ابزارشناسي، تاريخچه عكاسي، آشنايي با فيلمبرداري، نورپردازي، فنون عرضه و نمايش عكس، تجزيه و تحليل و نقد عكس، كارگاه تخصصي عكاسي، فنون بازسازي عكس. دروس تخصصي : كارگاه عكاسي، طرح و رساله نهايي.
28 مرداد (19 آگوست)؛ روز جهانی عکاسیدر دنیایی که همه چیز خیلی زود فراموش میشود، عکس‌ها سندی هستند که با ثبت یک لحظه، راوی تاریخ می‌شوند. لحظه کوتاهی که در قاب کوچک عکاس‌ها ثبت میشود، آن‌قدر قدرتمند است که میتواند خشم، زیبایی، ظلم، امید و اندوه نهفته در دورن خود را به چشم‌هایی که نظاره‌گر آن هستند، منتقل کند.
عکاسی
عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر؛ عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد. عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است.
روز جهانی عکاسی 19 آگوست (28 مرداد) در تقویم بسیاری از کشورهای جهان بعنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده است.
تاریخچه‌ی نامگذاری روز جهانی عکاسی
قدیمی‌ترین عکس ثبت شده در تاریخ عکاسی تصویری است که نیسفور نیپس، اشراف‌زاده‌ی فرانسوی در سال 1826 با فرایندی که خود آن را هلیوگرافی نامید از چشم‌انداز پنجره‌ی اتاقش گرفت. چند سال بعد یک فرانسوی دیگر به نام لوئی داگر در سال 1837 به فناوری‌ای دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحه‌ی نقره‌اندود ثبت می‌کرد. او فناوری خود را داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی بعنوان نخستین شیوه‌ی عملی ثبت تصویر شناخته میشود.
لوئی داگر و عکسی که ثبت کرد
این فرایند اصلاحات و تغییراتی کرد تا اینکه در ژانویه 1839 آکادمی علوم فرانسه داگروتیپ را بعنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند. ولی چند ماه بعد دولت فرانسه که به اهمیت این اختراع پی برده بود با تخصیص مقرری ماهانه برای داگر و شریکش، که فرزند نیپس بود، از آنان خواست که در یک گردهمایی در پاریس در 19 آگوست 1839 جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهند. دولت وقت فرانسه، در آن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را بعنوان هدیه‌ای رایگان به تمام جهان اعلام نمود و این نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم بود؛ یعنی نقطه‌ی آغاز رشد این فن و هنر در جهان.
ظاهرا پیشنهاد نامگذاری 19 آگوست – زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم – بعنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بین‌المللی هند در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را بعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویم‌های خود گنجانده‌اند. بطوری که هر سال این رویداد نسبت به سال گذشته در گستره‌ی بزرگتری برگزار شده است.
در روز جهانی عکاسی برنامه‌هایی مانند سخنرانی، گردهمایی، جلسات نقد و بررسی آثار عکاسی و رویدادهای رقابتی و غیررقابتی زیادی در سراسر جهان از سوی انجمن‌ها، گالری‌ها، شوراها، نهادها و وب‌سایت‌های مرتبط با عکاسی برگزار میشود. اما متاسفانه بدلیل نبود یک نهاد واحد بین‌المللی همه‌گیر برای هماهنگ نمودن امور، قوانین و رویدادهای مرتبط با عکاسی در جهان، نامگذاری 19 آگوست بعنوان «روز جهانی عکاسی» برای بسیاری از عکاسان در کشورهای مختلف ناشناخته مانده است.
عکاسی یکی از مهمترین اختراعات بشر در قرن نوزدهم بوده است. از آن هنگام که لوئی داگر در پاریس تابستانی فرایند خود را علنی نمود تا امروز، عکاسی راه درازی آمده است؛ تغییرات زیادی به خود دیده و روز به روز بر ضریب نفوذش در میان مردم و جوامع افزوده شده است.
زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم در 19 آگوست 1839 در فرانسه بود
معرفی انواع شاخه های عکاسی – عکاسی معماری عکاسی معماری، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از آثار معماری و ساختمان‌ها عکسبرداری میشود. در عکاسی معماری، دو فاکتور زاویه دید و نوع لنز مهم‌اند، زیرا معمولاً آثار معماری بزرگ هستند و عکاس هم نمی‌تواند به اندازهٔ کافی از آنها فاصله بگیرد؛ به همین دلیل لازم است که زاویهٔ دید لنز زیاد باشد.
– عکاسی اجسام بی‌جان عکاسی اجسام بی‌جان شاخه‌ای از هنر عکاسی است که به ثبت تصویر از اشیاء بی‌جان و معمولاً غیر متحرک و اشیاء محیط پیرامون می‌پردازد. عکاسی از اجسام بی‌جان در حقیقت جزو سبک‌های مشکل عکاسی محسوب میشود، عکاسان این سبک باید توانایی نورسنجی دقیق را داشته و از ذوق ترکیب‌بندی بالایی برخوردار باشند.
– عکاسی ورزشی عکاسی ورزشی، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از صحنه‌های ورزشی و ورزشکاران عکسبرداری میشود. در این نوع عکاسی، تجهیزات و ابزارها نقش مهمی دارند زیرا سوژه متحرک است و عکاس هم از صحنه دور است بنابراین داشتن لنزهای قدرتمندی همچون تله و زوم لازم است.
– عکاسی پرتره عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهرهٔ انسان عکسبرداری میشود. عکاسی پرتره انواع مختلفی دارد، اما در همهٔ آنها تمرکز عکس بر روی چهرهٔ اشخاص است. پرتره تنها یک عکس ساده نیست، بلکه نمایانگر افکار، اخلاق و خصوصیات فردی سوژه‌است.
عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شودعکس پرتره متداول ترین نوع عکاسی است که علاقه مندان را جذب خود می کند. این تکنیک، شاخه ای از رشته عکاسی است که در آن به طور خاص توجه به چهره انسان می شود.
پرتره چیست؟
پرتره،در واقع به نقاشی یا عکس یا تصویری از صورت یک شخص گفته میشود که بوسیله این تصویر قصد دارند ماهیت یا شخصیت شخص را نمایش دهند. پرتره در لغت به معنی تصویر، نقاشی، مجسمه، پیکره و …. است و در شکل اختصاصی آن به مجسمه ی صورت، تصویر صورت، عکس صورت و مجسمه ی نیم تنه، اطلاق می شود.
عکاسی پرتره یکی از مشهورترین انواع عکاسی است
عکاسی پرتره چیست ؟
عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری میشود. عکاسی پرتره یک چالش مداوم است و نیاز به خلاقیت عکاسان دارد تا واقعاً به پرتره های زیبایی برسند. “عکاسی پرتره” یکی از مشهورترین انواع عکاسی است که هم در بین عکاسان آماتور و هم حرفه ای انجام می شود. این نوع عکاسی در زمینه های شخصی مثل عکاسی از دوستان، افراد خانواده و حتی خود عکاس نیز انجام می پذیرد. یک عکاس پرتره حرفه ای با استفاده از تکنیک های عکاسی مثل استفاده از نور، رنگ ها و ترکیب بندی, عکس های با کیفیتی می گیرد.
عکس پرتره، یک عکس فوری محسوب نمی شود بلکه یک عکس ترکیبی از فردی است که آرام و ساکت در جایی قرار گرفته و مستقیم به عکاس نگاه می کند. از آنجایی که پرتره نگاری بیشتر معطوف به عکس از انسان ها می شود چند سال پیش معادل نادرست”تک چهره” برای واژه ی پرتره باب شد که به دلیل گویا نبودن و نامناسب بودن آن خیلی زود منسوخ گردید.
عکاسی پرتره یک چالش مداوم است و نیاز به خلاقیت عکاسان دارد
تاریخچه “عکاسی پرتره” :
تاریخچه عکاسی پرتره به اواسط قرن دوازده شمسی بر می گردد. در آن زمان، افراد مجبور بودند به روش (daguerrerptype) یک روش عکاسی قدیمی که با استفاده از صفحات نقره ای حساس به ید و بخار جیوه انجام می شد، عکس بگیرند اما با ظهور عکاسی پرتره، همه این موانع برداشته شده و عکاسی پرتره محبوبیت زیادی پیدا کرد. در این نوع از عکاسی پرتره، افراد در مقابل یک زمینه روشن نشسته و بالای سرشان نور ملایمی که از پنجره می تابید را منعکس می کردند. با گذشت زمان و پیشرفت تجهیزات مختلف عکاسی، زمان نشستن در برابر دوربین عکاسی کاهش یافته و حتی عکاسی در بیرون از استودیو نیز انجام می گرفت.
معنی پرتره در عکاسی
انواع عکاسی پرتره :
این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:
پرتره تمام قد: کادر مناسب این سبک اغلب مستطیل عمودی است.
پرتره پرسنلی: ادارات دولتی، مدارس، راهنمایی و رانندگی، مدارس، ثبت احوال بیشترین نیاز را به عکس پرسنلی دارند.
پرتره هنری: اغلب مورد استفاده هنرمندان، بازیگران، نویسندگان و … قرار میگیرد.
پرتره سیاسی: در این سبک از پرتره، از نماد های ملی میهنی و بومی میهنی استفاده های فراوان میشود.
پرتره تبلیغاتی: بیشتر مصارف تجاری دارد.
پرتره خانوادگی: مناسبت های خانوادگی، مسافرت ها و جشن ها موارد اصلی این سبک به شمار می آید.
نمونه پرتره های زیبا
در عکاسی پرتره باید به این نکات توجه داشت:
استفاده از رنگ های جسورانه، نور جذاب و نکات منحصر به فرد چیزی است که در نهایت به کار عکاس کمک می کند تا در معرض دید قرار گیرد.
نتیجه ی عکس از چهره بایستی این باشد که عکس بتواند بیان عواطف و احساس سوژه را به بهترین و طبیعی ترین شکل ممکن نمایش دهد و نیز بتواند احساس شادی ، غم ، خشم ، عصبانیت شدید ، ترس ، دلهره ، اضطراب ، اشک ، شوق ، غرور و یا هر احساس حقیقی دیگری را در لحظه ثبت و این حقیقت به بیننده ی تصویر القا و به درستی درک شود .
چینش هنرمندانه ی نور و پردازش بازتاب آن در کنار ترکیب رنگ های همگون و تشخیص زاویه ای خلاقانه و انتخاب لنز و فیلترهای مناسب و ترکیب این المان ها ، نکاتی است که در کنار هم میتواند شما را تبدیل به یک عکاس حرفه ای کند.
یک عکاس موفق پرتره، باید بتواند با سرعت کار کند
وضعیت قرار گرفتن دوربین نسبت به سوژه، لنز مورد استفاده، پس زمینه، موقعیت سوژه، حالت سوژه، کادر بندی و نورپردازی. البته نباید فراموش کرد که برای تهیه یک پرتره خوب مطالعه و داشتن اطلاعات قبلی درباره ی سوژه ارزش است. در هنگام عکاسی، می توان درباره کار، سرگرمی ها، علائق و موضوعات مورد توجه سوژه با او به گفتگو پرداخت و در خلال گفتگو به حرکات، اشارات و رفتارهای شخصی او توجه کرد.
معمولاً فاصله های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است.بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تاکید بیش تری دیده شود.
یک عکاس موفق پرتره، باید بتواند با سرعت کار کرده و ویژگی های فردی خاص و معانی حالاتی مانند خم شدن سر، برق زدن چشم و تغییرات آنی چهره سوژه را تشخیص داده و آن ها را ثبت نماید.
عکس پرتره حرفه ای
یکی از مهمترین عوامل برای یک عکس خوب پیدا کردن بهترین زاویه صورت سوژه است دقت کنید که این عمل باعث میشود عکس‌هایتان بسیار متفاوت شود. یک عکاس پرتره زمانی حرفه‌ای محسوب میشود که بتواند با مدلش ارتباط برقرار کند و زاویه درست هر صورت را تشخیص دهد و از زاویه‌ای متناسب عکس بگیرد.
